Diest was ooit een heuse vestingstad. Sinds de stad in 1218 door de Hertog van Brabant officieel de stadsrechten verkreeg, mocht men de stad voorzien van een stadsomwalling. Doch het is aannemelijk dat de stad reeds eerder over versterkte wallen met natte en droge grachten beschikte. Door de eeuwen heen zijn de versterkingen rondom Diest meermaals uitgebreid, vernield of verplicht afgebroken en weer heropgebouwd.
>> Voor meer info lees het artikel over de Middeleeuwse vestingwerken van Diest.
19e eeuwse vesting
Na de onafhankelijkheid van België in 1830 en de daarop volgende tiendaagse veldtocht, werd duidelijk dat Diest een strategische ligging had en besloot men om Diest als vestingstad uit te bouwen. Nagenoeg hetzelfde tracée van de middeleeuwse stadswallen werd behouden. Het aantal stadspoorten werd teruggedrongen tot 5. 2 autonome forten moesten de stad helpen verdedigen, samen met een aantal ravelijnen en een halve maan. Nog voor de werken voltooid waren, erkende Nederland reeds de Belgische onafhankelijkheid waardoor het gevaar vanuit Holland geweken was en het nut van de gelegenheidsvesting Diest reeds achterhaald was.
>> Voor meer info, lees het artikel over de Belgische Revolutie en 19e eeuwse vestingwerken van Diest.
Diest: Thuisbasis van de Parachutisten
Ook na het ontmantelen van de vestingwerken bleef Diest zijn militaire functie behouden. Zo besloot Defensie in 1946 om het Vliegveld van Schaffen om te vormen tot een opleidingscentrum voor parachutisten. In 1953 nam het eerste bataljon parachutisten z’n intrek in de Citadel van Diest.